Willem van Konijnenburg

Flaptekst

Van Konijnenburg (1868-1943) was in het interbellum een van dc boegbeelden van de Nederlandse moderne kunst. Na een korte en weinig succesvolle carrière als schilder van landschappen in de trant van de Haagse School had hij omstreeks 1900 realisme de rug toegekeerd om zich stilistisch en thematisch op de grote kunst uit het verleden te oriënteren. In zijn geschriften zette hij een gedetailleerd systeem van regels uiteen aan de hand waarvan absolute schoonhei tot uitdrukking gebracht kon worden. In zijn kunst demonstreerde hij de toepassing van die regels. Hij zou vorm geven aan ecen modern classicisme. Rolmodellen waren niet langer succesvolle tijdgenoten als Willem Maris en Hendrik Willem Mesdag, maar renaissancekunstenaars als Michelangelo en Leonardo da Vinci. Zijn werk genoot veel waardering vooral ook vanwege de vernieuwende kwaliteiten die eraan werden toegeschreven. Sommigen zagen in hem de kunstenaar die de ontwikkeling van de Nederlandse moderne kunst zou kunnen richting geven.

Na de Tweede Wereldoorlog dreef de hegemonie van het modernisme Van Konijnenburg in de coulissen van de Nederlandse kunstgeschiedenis. Nu er vraagtekens worden gezet bij de modernistische canon is het tijd om Van Konijnenburg opnieuw op zijn waarde te schatten.