Wetenschappelijke autobiografie

Flaptekst

In deze autobiografie , voor het eerst gepubliceerd in de Verenigde Staten in 1981, voert Aldo Rossi een dialoog met zijn verleden en zijn werk. De geschiedenis van de ontwerpen vloeit er over in de persoonlijke geschiedenis, jeugdherinneringen vermengen er zich met een filosofische doordenking van de architectuur. Sprekend met enkele van zijn ontwerpen verduidelijkt Rossi de achtergronden van zijn architectuurtheorie, de literaire en artistieke invloeden die hij heeft ondergaan, en werpt hij een licht op zijn fascinatie voor de herhaling, de collage, de transpositie en zijn obsessie voor het thater.
Rossi’s schriftuur is als zijn architectuur: nostalgisch, streng, subtiel, scherp en elegisch.

‘Als ik vandaag een uitspraak over de architectuur zou moeten doen, zou ik zeggen dat ze eerder een ritueel is dan een creatieve daad; ik ken immers de bitterheid en de troost van het ritueel door en door’