Voorbij de onschuld

Flaptekst

​De commotie rond het onlangs door Paul Scheffer gesignaleerde ‘multiculturele drama’ vertoont grote gelijkenis met die rond het ‘nationale minderhedendebat’ dat Frits Bolkestein in de zomer van 1991 aanzwengelde. Vanuit verschillende invalshoeken verwoorden beide auteurs een nieuw realisme, dat zich de laatste jaren in een toenemende belangstelling mag verheugen.

In Voorbij de onschuld zet Baukje Prins vraagtekens bij de waarde van dit realisme. Zodra we uitspraken doen over een bepaalde realiteit, kunnen we daarover immers zeer uiteenlopende en toch ‘ware’ verhalen vertellen. Verhalen over de werkelijkheid zijn met andere woorden niet ‘onschuldig’ - ze beïnvloeden die werkelijkheid op hun beurt.

Na een heldere analyse van de diverse stemmen tegen het realisme - waarin onder meer het werk van Philomena Essed, Herman Vuijsje en Anil Ramdas aan de orde komt - bespreekt Baukje Prins een nieuwe, heterogene benadering die zich in het multiculturele debat aftekent. Hierin bestaat ruimte voor verhalen die met elkaar botsen, elkaar tegenspreken, elkaar onderuithalen die met elkaar botsen, elkaar tegenspreken, elkaar onderuithalen, kortom voor het niet-onschuldige karakter van elke discussie over multiculturaliteit.