De vis heeft geen weet van water

Flaptekst

​Ethiek kent de laatste jaren een opvallend maatschappelijk succes. Het vak ethiek vermenigvuldigt zich in tal van specialismen. Ethici worden gevraagd leiding te geven aan medische, technologische en maatschappelijke onderzoekscommissies. In het professionele leven klinkt de roep naar ethische deskundigheid steeds sterker door. Politici, journalisten, medici en bedrijfsleiders lijken meer dan ooit bekommerd om hun ethisch profiel.

Wat zijn echter de achtergronden van deze tendens tot professionalisering van de ethiek? En is deze tendens wel zo ethisch? Professionelen zijn gewend de morele problemen die zich in de beroepspraktijken voordoen, te benaderen vanuit een eigen deskundigheid en een eigen theoretisch instrumentarium. Vraag is echter of deze professionele benadering geen verenging inhoudt van de ethiek, en of zij geen ruimere en meer inhoudelijke opvatting vooronderstelt. Scherper gesteld: is een autonome professionele ethiek het best gewapend om het hoofd te bieden aan de toenemende complexiteit van de ethische problemen? Of leidt het autonomiestreven van deze ethiek onvermijdelijk tot de miskenning van de eindigheid van de ethische persoon en situatie?

Vanuit deze centrale vraag stelt een interdisciplinaire groep medewerkers van het Centrum voor Ethiek van de UFSIA (Universiteit Antwerpen) vijf casussen uit uiteenlopende beroepsdomeinen voor. eén of meer deskundige(n) uit het betrokken beroep geven bij het thema hun reactie.