Talen naar de val

Flaptekst

In de titel Talen naar de val lijken twee kanten van Margreet Schouwenaars poëzie te worden aangestipt: de taal als drijfveer en voertuig, en de verplaatsing van de ene toestand in de andere. Een val is nu geworden wat in een eerdere bundel een drempel was, we hebben in hogere sferen verkeerd, maar als we vergeten dat we aardse wezens zijn worden we daar op krachtdadige wijze aan herinnerd. Maar ook met vaste grond onder de voeten vervalt Schouwenaar nooit in het prozaïsch-anekdotische; ook daar zien we dat haar altijd al uitzonderlijke taalgevoel uitgroeit dot regelrechte magie.