Promenade in de pruikentijd

Flaptekst

De Zuidelijke Nederlanden vormden in de 18de eeuw geen staatkundige eenheid. Het Oostenrijkse gedeelte - meer dan drie vierde van het hele grondgebied -, Bouillon en an—dere streken genoten een beperkte zelfstandigheid. Het prinsbisdom Luik opereerde zelfs bijna volkomen autonoom. Brussel, weliswaar volledig geïntegreerd in de Oostenrijkse Nederlanden, zat voortdurend in de greep van de buitenlandse dominantie. De selecte clubjes vertegenwoordigers van Spaanse, Oostenrijkse en Franse overheersers namen er steevast de belangrijkste beslissingen. De Franse Verlichting sijpelde alle facetten van het culturele leven binnen.
Toch bleven in de zogenaamde ‘provincies’ eigen aard en karakter manifest aanwezig. De invloed van de Oostenrijkse Habsburgers drong, onder meer als gevolg van hun lange regeerperiode, het diepst door. Het contact verliep aanvankelijk stroef, tot keizerin Maria Theresia (1740-1780) de teugels in handen kreeg en een beleid op de sporen zette dat een harmonieuze relatie tussen gezag en onderdanen waarborgde. Na afloop van haar regeerperiode ontstond er onvrede. Die leidde tot confrontaties met ingrijpende gevolgen, zoals blijkt uit de grote en kleine gebeurtenissen die in dit boek de revue passeren.