Pro Domo

Flaptekst

In 1939 werd de Amsterdamse wethouder Monne de Miranda in een lastercampagne valselijk beschuldigd van corruptie. Meer dan vijfti jaar later verschijnt Pro Domo, zijn verweerschrift. Een boek dat in 1940 bij de Arbeiderspers had moeten verschijnen komt nu pas in de openbaarheid.

Deze uitgave van Pro Domo is een poging tot rehabilitatie van een van de belangrijkste bestuurders die Amsterdam gekend heeft: Monne de Miranda (1875-1942). Opgeklommen uit de armoede van het joodse getto bepaalde De Miranda samen met de legendarische wethouder Wibaut in de jaren ‘20 en ‘30 het gezicht van het snel groeiende Amsterdam. Tot zijn val in 1939, toen de SDAP-politicus in de pers valselijk werd beschuldigd van corruptie. Een val die achteraf gezien een vroeg voorbeeld is van een publieke karaktermoord, met alle elementen die daarbij horen: de vijanden, het onbewaakte ogenblik, het gebrek aan dekking uit eigen gelederen. Tevergeefs probeerde De Miranda zich te verweren tegen de brochure Pro Domo, maar nooit bereikte hij meer het grote publiek. Doordat de oorlog uitbrak bleven de gedrukte vellen in de kelders van De Arbeiderspers liggen.

In deze uitgave van Pro Domo krijgt Monne De Miranda eindelijk de kans zijn eigen, volledige verhaal te doen. Twee journalisten en een historicus fungeren daarbij als souffleurs en spreekstalmeesters: Gilles Borrie, Frans Heddama en Geert Mak. Door hun inleiding, commentaren en noten bieden zij de lezer de informatie die hij nodig heeft om het geschrift en de historische context er van te begrijpen.