Naar het sneeuwgebergte

Flaptekst

In 1936 leidde Anton Colijn, de zoon van de bekende staatsman, een expeditie na Neerlands hoogste toppen in Nieuw Guinea en schreef er een boek over: Naar de eeuwige sneeuw van tropisch Nederland.

Ruim vijftig jaar later gaat Bart Vos, in het voetspoor van Colijn en met diens boe onder de arm, op zoek naar bergen met legendarische namen als Julianatop Wilhelminatop en Carstenszpiramide. Hij treft een eiland in verwarring, bewoond door Papoea’s, Indonesiërs, Westerse missionarissen, zendelingen en arbeiders van Freeport - een Amerikaanse firma die een geïsoleerde kopermijn exploiteert.

Al snel zijn Colijns boek en de bergen niet meer dan het alibi voor een fascinerende reis - op een verrotte kustvaarder over de zze, in een prauw door modderige rivieren en lopend in de jungle. Onderweg ontmoet hij de Asmatter Titus, de Dani Jonas, ingenieur Agus, fotomodel Nathalie, broeder Kees, politieman Subeno en studente Sarah.

Wat zegt de pers?

‘Vos is een scherp observator met een droog gevoel voor humor.’ - Tracy Metz in NRC Handelsblad