Jongens op kostschool

Flaptekst

Wat hebben Ruud Lubbers, Jeroen Brouwers, Hans van Mierlo en de schrijver van dit boek gemeen? Elk van hen bracht, evenals duizenden leeftijdgenoten, een deel van zijn jongensjaren door binnen de muren van een rooms-katholieke kostschool. Dergelijke scholen waren in de jaren 1920-1965, de periode van het ‘rijke roomse leven’, talrijk. Er waren instellingen bij met een lange en eerbiedwaardige historie, die jongens klaarstoomden voor een carrière in de maatschappelijke en politieke elite. Maar er waren ook tientallen scholen (colleges, missiehuizen, klein-seminaries) die zich exclusief richtten op de vorming van aankomende priesters. Niet alleen ‘wereldheren’ (aan een bisdom verbonden priesters), maar vooral ook de ordes en congregaties van paters, broeders, fraters en in enkele gevallen zelfs zusters exploiteerden tientallen jaren lang dergelijke internaten. Hoe zag het leven er binnen de muren van de internaten uit? Wat mocht, wat was verboden? Welke sancties wachtten de vermetele knaap die te ver ging? Hoe zat het eigenlijk met de seksuele voorlichting en met de ‘bijzondere vriendschappen’? Hebben oud-kostschoolleerlingen het gevoel dat de opvoeding door priesters en religieuzen een stempel op hun latere leven heeft gezet?
In Jongens op kostschool gaat Jos Perry (1950), zelf oud-leerling van twee kostscholen, op zoek naar de antwoorden. Hij laat oud-leerlingen èn oud-opvoeders aan het woord. Zo rijst een beeld van de nu eens komische, dan weer tragische lotgevallen van generaties jongens, die met gemengde gevoelens terugkijken naar de uren in refter en studiezaal, kapel en slaapzaal.