En nog steeds hebben wij twee vaderlanden

Flaptekst

Toen Indië nog een vanzelfsprekend onderdeel van Nederland was, vóór 1940 dus, kon een Amsterdammer net zo goed naar Batavia verhuizen als naar Groningen. Honderdduizenden Nederlanders werkten in Indië, gingen er naar school en werden er geboren. Carolijn Visser en Sasza Malko spraken met planters en ambtenaren, militairen en missionarissen, en met hun echtgenotes. Uit deze levensverhalen ontstaat een schitterend beeld van het dagelijks leven in Indië - vol geuren en kleuren.
Zo is er de jonge boekhouder die in de crisisjaren als zovele Nederlanders geen werk kon vinden en zijn heil zocht in Indië. Zijn tocht daarheen, liftend met auto’s en tankers, werkend in kleine baantjes voor schamele scheepskost, is een avonturenverhaal op zich, compleet met valse identiteiten en weldoeners. En het relaas van de echtgenote van een controleur op Borneo, die gewonde Dajakkers moest oplappen en haar vriendin zag sterven nadat ze op een Dajak-feest vergiftigd was.