Duivelseiland

Flaptekst

Het Duivelseiland is de meeslepende ‘saga’ over een kleurrijk barakkenkamp aan de rand van Reykjavik, eind jaren vijftig - een noordelijke variant van Ettore Scola’s film Brutti, sporchi e cattivi.

Vrijwel volledig van de rest van de stad afgesloten, leeft een aantal zwervers, armoedzaaiers en asociale families in een door de Amerikanen achtergelaten legerkamp. Zij vormen een hechte gemeenschap, een eiland op het eiland, met een eigen schooltje, een eigen voetbalclub en eigen winkeltjes. De politie durft er nauwelijks op te treden bij vechtpartijen of klachten van omwonenden.

Met veel smaak en humor vertelt Einar Kárason over het dagelijks leven van de barakbewoners: hun ruzies, drinkgelagen en kattekwaad, maar ook over grote tragedies als de zelfmoord van een van de kinderen of het afbranden van de barak van een geestesziek kattenvrouwtje. Het eigenlijke onderwerp van het boek is de veramerikanisering van de traditionele gemeenschap, en de daardoor langzaam groeiende kloof tussen de goedmoedige oudere generatie en de jongeren, die meer van Elvis Presley houden dan van de Edda en van wie sommigen zich van vertederende bengels tot keiharde criminelen ontwikkelen. Geleidelijk wordt de sfeer in het kamp grimmiger.