De ontsnapping van een gevangene

Flaptekst

‘Als ik op mijn leven terugkijk en de vervlogen tijden overdenk, verwonder ik me over het vele dat de dwaling van de jeugd met zich meebrengt. Ik dacht aan niets verstandigs, versmaadde het gezelschap van mijn broeders, en was verstrengeld in dwaasheden.’

Een klein kalfje dat ontsnapt uit zijn veilige, warme stal. Een vraatzuchtige wolf die beweert dat hij al zeven jaar vast, een sluwe vos, die het leven van de wolf al generaties lang zuur maakt, een egel, een otter, een leeuw en een handjevol vogels. Dat zijn de belangrijkste ingrediënten van De ontsnapping van een gevangene, een elfde-eeuws dierenepos, dat in 1834 door Jacob Grimm in de Bourgondische Bibliotheek te Brussel werd ontdekt.

De Ecbasis cuiusdam captivi per tropologiam, zoals de Latijnse titel luidt, behoort tot één van de best bewaarde geheimen van de middeleeuwse dierenverhalen. Iedereen kent Isengrim en Reynaert, maar wie kent De ontsnapping van een gevangene?

Het verhaal vertelt over het eeuwenoude conflict tussen de wolf en de vos, waarbij de vos de wolf telkens weer te slim af is. Aanleiding van de vertelling zijn de overpeinzingen van een kloosterling, die zichzelf vergelijkt met een arm kalfje, dat aan een paal vastgebonden staat.