De ontdekking van Amerika door Johan Padan

Flaptekst

Dario Fo (Italië, 1926) is een van de grootste theatermakers van deze eeuw. Beter dan wie ook slaagt hij erin elementen van de volkse vertel- en theatercultuur te integreren in een kunstvorm die aansluit bij de (politieke) belevingswereld van zijn publiek. In zijn theatraal verpakte kritiek op onrechtvaardige situaties spaart hij vriend noch vijand.
In 1997 ontving Dario Fo de Nobelprijs voor Literatuur. Hij werd in Nederland vooral bekend door de vertolking van zijn werk door de Internationale Nieuwe Scène. Zijn onconventionele regie van Rossini’s opera De barbier van Sevilla in 1987 deed in Nederland veel stof opwaaien.

In de monoloog De ontdekking van Amerika door Johan Padan interpreteert Dario Fo op de van hem bekende hilarische, scherpe stijl de Nieuwe Wereld door de Spanjaarden en hun ‘bekering’ van de oorspronkelijke bewoners tot het christendom. In Fo’s versie speelt Columbus echter een ondergeschikte rol. Hoofdpersoon is Johan Padan, een voor de Inquisitie gevluchte Italiaanse avonturier die de oversteek naar Amerika maakt om het vege lijf te redden.
Via Padan hekelt Dario Fo de gruwelijke en wrede kolonisatie: venijnig, maar altijd met de knipoog die kenmerkend is voor zijn grote relativerende vermogen.

Wat zegt de pers?

‘...Op een dag zag ik een voorstelling van Dario Fo door Amerikaanse acteurs in een overvol Amerikaans theater. Een succes! Want als een Amerikaanse toeschouwer Fo kan waarderen zonder Fo, betekent dit dat zijn teksten van bijzondere kwaliteit zijn, los van de voorstelling…’ - Umberto Eco