De kleur van Groningen en andere verhalen

Flaptekst

In 1973 verscheen De Groninger veenkoloniën in Hollands Maandblad; twee decennia lang is dat kleine meesterwerk enig in zijn soort gebleven. Pas de laatste jaren heeft Gerrit Krol ingezien dat de mogelijkheden van het door hemzelf geschapen genre met één specimen nog lang niet uitgeput waren. Hij beoefent het dan ook met een grote wendbaarheid: nu eens als een bijzonder flitsend verhaal, dan weer als een gedicht met wat lang uitgevallen regels; soms als zoektocht in het verleden, dan als ontdekkingsreis in de zeer verscheiden werkelijkheden van allerhande personages; lucide inzichten van eigen vinding wisselen elkaar af met citaten uit de wereld van de techniek, die door het contrast hun dorheid verruilen voor lichtheid. Vaak zet Krol alternatieven tegen elkaar af, als in de determineertafel van een flora. Het resultaat is een wemeling van beelden die niets inboeten aan scherpte; een caleidoscoop van gebeurtenissen die hun ontroerende kracht niet verliezen, maar op één punt lijken te concentreren. Het nieuwe genre mag dan geen naam hebben, een gouden greep is het in elk geval.