De botten van Descartes

Flaptekst

Een intellectueel detectiveverhaal en een aanstekelijk relaas over filosofie en geschiedenis - aan de hand van de reis van de stoffelijke resten van Descartes.

In 1666, zestien jaar na zijn dood in Zweden, werden de botten van René Descartes in het holst van de nacht opgegraven om, onder het toeziend oog van de Franse ambassadeur, naar Frankrijk te worden vervoerd. Dit was slechts het begin van een lange reis die de beenderen zouden maken; ze werden gestolen, aanbeden als relikwieën, bestudeerd door wetenschappers, gebruikt in spiritistische seances, maar ze stonden vooral symbool voor vernieuwing, voor de kracht van de rede. Descartes, die lange tijd in Nederland woonde, legde de basis voor het moderne denken met het ogenschijnlijk simpele zinnetje ‘Ik denk, dus ik besta’.

In de 350 jaar na zijn dood werden het stoffelijk overschot én de ideeën van Descartes een speelbal van de machten die onze moderne tijd hebben vormgegeven. Ze leidden tot religieuze schermutselingen in de zeventiende eeuw en tot de opkomst van democratieën, en ze spelen nog steeds een rol in de grote ideologische conflicten van vandaag.

De botten van Descartes is een meeslepend én actueel verhaal.

Wat zegt de pers?

‘Een fascinerend, kleurrijk en erg leesbaar boek. Shorto verstaat de kunst van het verhalen vertellen. Hij brengt de zeventiende eeuw tot leven terwijl hij recht doet aan de filosofie.’ - Steven Nadler

‘Knap en goed geschreven (...) een voorbeeld van intellectueel verhalen vertellen.’ - The New York Times