Casablanca

Flaptekst

Casablanca, in 1986 verschenen als opvolger van Van Dis’ debuut Nathan Sid, bevat acht verhalen met één toon: die van de buitenstaander die registreert, en die niet in staat is werkelijk aan de gebeurtenissen deel te nemen. Van Dis verhaalt van zijn reizen naar Marokko en New York, waar hij gefascineerd wordt door figuren die de samenleving niet accepteert. Ook zoekt hij zijn heil bij de rijken der aarde, maar daar is hij evenzeer vreemdeling als in de holen van hen die een leven aan de zelfkant verkiezen. De toon in Casablanca is luchtig, de sfeer weemoedig, ironisch soms. In de korte verhalen overheerst de eenzaamheid.

Wat zegt de pers?

​‘Het hoge, en het lage, het geciviliseerde en verdorvene, het geregelde en het ongeregelde (‘spannende’) leven, normale mensen en menselijke rariteiten, het deklaagje en het gekrioel van emoties daaronder: over deze schijnbare tegenstellingen gaat het steeds in de verhalen van Van Dis.’ - Vrij Nederland

‘Virtuoos getoonzet.’ - Haagse Post