Als dat zou kunnen

Flaptekst

Toen in februari 1993 in Liverpool twee jongens van tien de driejarige James Buiger vermoordden barstte een golf van verontwaardiging los. Blake Morrison volgde voor The New Yorker meer dan zes maanden het proces in Preston, waar de kinderen als volwassenen terechtstonden. Daarna liet de zaak hem niet meer los.
De vele vragen waarmee Morrison bleef zitten probeert hij in Als dat zou kunnen te beantwoorden. Hij luistert naar de banden met ondervragingen, loopt de route die de jongens met de kleine James hebben afgelegd en graaft ondertussen in zijn eigen ziel. Hoe gemakkelijk werd hijzelf niet tot wreedheid verleid als kind? En waarom roepen zijn kinderen cynisch over een optimistisch nieuwsitem: ‘Als dat zou kunnen’?
Waarom werd James Buiger vermoord? Morrison onderzoekt de achtergronden van de jongens. de invloed van geweldfilms en wat het verschil tussen goed en kwaad voor kinderen betekent.

Wat zegt de pers?

‘Dit is een dapper boek, vol medelijden en begrip, niet alleen voor de mensen waar je het eerst aan denkt - het kleine slachtoffertje en zijn ouders - maar voor alle betrokkenen. [...] Het is prachtig geschreven, met een structuur die veel geraffineerder is dan op het eerste gezicht lijkt. en er is nooit enige twijfel aan Morrison’s oprechtheid.’ - Margaret Forster, Literary review

‘Het mooie van het boek is dat Morrison kort na elkaar verschillende invalshoeken kiest, zonder zich ondubbelzinnig voor één daarvan uit te spreken. [...] Steeds weer stelt hij ook zichzelf ter discussie.’ - Reinjan Mulder, NRC Handelsblad